عالم خجسته !

در این عالم بی نظام و خجسته                 در این عالم بی پی و خام و خسته

نباشد نشان از دلی که رمیده                    ولی خشت مالند که گویی برسته

نباشد دوام اندر این عالم زشت                  نباشد دلی جز که آن دل شکسته

نباشد مرام و نباشد حیایی                       اگر بود در کس پر و بال بسته

ندانم چرا من دوام آورم دل                         ندانم کیم یک دو پای دو دسته

دو پای و دو دست و دو گوش و دو چشمم     یکی جمجمه عقل از آن بجسته

اگر هم که چیزی ز مغزم بمانده                   همینست که بینی همین پوست و هسته

همین است دیگر از این به نباشد                در این عالمی که عقابش نشسته

سعید از چه گویی تو نالان و خسته             کنی همچو زاغی دهان باز و یسته